Z pewnością nie da się nie zauważyć osoby chorującej na bielactwo nabyte lub wrodzone. Widoczne na pierwszy rzut oka objawy często bywają powodem do wstydu, powodują niższe poczucie własnej wartości, ale warto pamiętać o tym, że jest to choroba, która nie powinna wykluczać z życia. Jej przyczyny są różne i w rozmaity sposób można radzić sobie również z objawami.

CZYM OBJAWIA SIĘ BIELACTWO NABYTE?

Niezależnie od swojej formy bielactwo jest efektem braku melaminy. To bardzo ważny pigment, który odpowiada za barwę skóry. Z zasady im więcej go będzie, tym ciemniejszy jest odcień karnacji, oczu, włosów. Melanina jest produkowana przez melanocyty. Wytwarzają one barwnik czarny (melaninę) oraz czerwony (red melaninę). Natomiast bielactwo wrodzone występuje wówczas, gdy zaczyna brakować w organizmie komórek barwnikowych skóry. Widocznym znakiem są białe plamy w różnych częściach ciała. Warto zwrócić uwagę, że te objawy bielactwa nie powodują podrażnień, swędzenia czy łuszczenia naskórka. Najczęściej zmiany obejmują twarz, dłonie, kolana, łokcie i narządy płciowe. Wyróżnia się dwa typu bielactwa, a one z kolei będą się dzielić na kolejne podtypy. Najczęściej mówimy więc o bielactwie wrodzonym – czyli albinizmie – chorobie genetycznej. W odróżnieniu od bielactwa nabytego zmiany są dostrzegalne już w momencie narodzin. Drugi typ – vitiligo, pojawia się później. Najczęściej pierwsze objawy występują u osób poniżej 20 roku życia. Ten rodzaj bielactwa dotyka 1-2% światowej populacji.

CZY BIELACTWO WRODZONE JEST TYLKO KWESTIĄ ESTETYCZNĄ?

Warto zwrócić uwagę, że przy klasyfikacji bielactwa niezwykle ważne miejsce zajmują same objawy i to one są kryterium dalszego podziału na podtypy choroby. W sytuacji, gdy zmiany obejmują ponad 80% skóry oraz towarzyszy im światłowstręt i zmiany w obrębie siatkówki mówimy o bielactwie wrodzonym uogólnionym. Mniejszy zasięg objawów będzie świadczyć o rodzaju częściowym. Bielactwo nabyte uogólnione analogicznie obejmuje ponad 80% skóry, a plamy pojawiają się na twarzy i kończynach. Przy częściowym zasięg jest mniejszy, a czasem tylko można zauważyć kilka plam w różnych miejscach. Ta klasyfikacja jest o tyle istotna, że wskazuje nie tylko zakres zmian, ale również staje się instrukcją, na jakie rzeczy trzeba uważać. Choć bielactwo – poza kwestiami estetycznymi, nie ma negatywnych konsekwencji dla zdrowia, to chorzy muszą o pewnych rzeczach pamiętać. Przede wszystkim zmiany muszą być bardzo dobrze chronione przed słońcem. Niezbędne tu są ubrania oraz kremy z bardzo wysokim filtrem SPF. Poza tym osoby z bielactwem nabytym są bardziej narażone na występowanie chorób o podłożu autoimmunologicznym. Częściej niż statystycznie zdarza się u nich łysienie plackowate, anemia złośliwa, cukrzyca, Hashimoto czy choroby reumatyczne.

JAKIE SĄ OBJAWY BIELACTWA?

Diagnoza i leczenie bielactwa najczęściej bazują na wywiadzie z pacjentem oraz testach, które ułatwiają konkretne rozpoznanie. Lekarze decydują się na przykład na biopsję skóry, badanie krwi oraz tak zwany test z wykorzystaniem lampy Wooda. Oczywiście metody leczenia bielactwa też są różnorodne i bardzo często dopasowuje się je do konkretnego przypadku. Terapia może więc wykorzystywać na przykład fototerapię, laser, kremy i maści immunosupresyjne, preparaty glikokortykosteroidowe lub inhibitory kalcyneuryny. Z naturalnych sposobów wymienia się suplementację witaminami oraz ekstrakt z miłorzębu japońskiego. Niezmiennie jednak trzeba pamiętać o tym, że nie ma jednego skutecznego sposobu na wyleczenie bielactwa, a stosowane metody mogą zmniejszyć objawy. Tym samym skutecznymi wydają się samoopalacze czy makijaż permanentny, które po prostu maskują zmiany.

TERAPIA BIELACTWA NABYTEGO

O ile albinizm – czyli bielactwo wrodzone, jest chorobą genetyczną, to w przypadku choroby nabytej nie da się wytłumaczyć przyczyny zmian na skórze. Specjaliści oczywiście powołują się na uwarunkowania genetyczne, ale wiążą także zmiany pigmentacyjne z występowaniem chorób autoimmunologicznych oraz zaburzeniami unerwienia. Warto także zwrócić uwagę, że bielactwo wrodzone poza białą skórą, paznokciami, rzęsami i włosami mają również poważne problemy ze wzrokiem. Bardzo często rozpoznaje się u nich krótkowzroczność, częściową lub całkowitą ślepotę, a także oczopląs. Poza tym cierpią na nadmierne rogowacenie skóry, zaburzenia słuchu i są bardzo wrażliwe na promienie słoneczne. Wynika to z faktu, że nie mają zapewnionej naturalnej ochrony przed szkodliwym działaniem promieni UV, jaką u zdrowych osób daje melanina. Natomiast objawy bielactwa nabytego występują w różnych rejonach ciała. Zdarza się również, że plamy o typowej dla tego schorzenia mlecznobiałej barwie pojawiają się w miejscach urazów. W przypadku bielactwa nabytego można również zaobserwować przedwczesne siwienie oraz występowanie chorób autoimmunologicznych. Warto pamiętać o tym, że niejednoznaczne są przyczyny bielactwa i nie ma skutecznej metody na leczenie choroby. Należy unikać ekspozycji na promienie słoneczne, a w przypadku problemów ze wzrokiem nosić okulary i być pod kontrolą specjalisty.