Zaburzenia erekcji (ang. Erectile dysfunction – ED) to niezdolność do uzyskania erekcji lub utrzymania takiej, która jest wystarczająco mocna lub która trwa wystarczająco długo, aby mężczyzna mógł mieć satysfakcjonujące doznania seksualne. Sporadyczne ataki zaburzeń erekcji nie są niczym niezwykłym. W rzeczywistości 43 procent mężczyzn w Stanach Zjednoczonych ma problemy z erekcją. I chociaż wiek może być czynnikiem ryzyka, podobnie jak stosowanie leków, warunki zdrowotne, czynniki stylu życia (takie jak palenie papierosów) i inne problemy. Leczenie jest dostępne i może obejmować recepty, zmiany nawyków lub inne opcje. Zaburzenie erekcji występuje szczególnie często w miarę starzenia się mężczyzn: 44 procent mężczyzn w wieku od 60 do 69 lat i 70 procent mężczyzn w wieku 70 lat i starszych doświadcza trudności z erekcją, w porównaniu z 5 procentami mężczyzn w wieku poniżej 40 lat. Jeśli masz do czynienia z zaburzeniami erekcji – lub impotencją, jak czasami nazywa się ten stan, chociaż ten termin jest w dużej mierze przestarzały – możesz uznać, że jest to frustrujące, krępujące lub jedno i drugie. Wiedz jednak, że większość przypadków można rozwiązać, stosując między innymi leki, poradnictwo, a nawet proste zmiany stylu życia.

Objawy zaburzeń erekcji sprowadzają się dokładnie do tego, co określa termin zaburzenia erekcji – do niemożności wspierania lub utrzymania silnej erekcji. Należy pamiętać, że problemy takie jak: niskie libido i przedwczesny wytrysk nie są uważane za objawy zaburzeń erekcji. Ze względu na to, że wszyscy mężczyźni napotykają na zaburzenia erekcji w pewnym momencie swojego życia, częstotliwość jest najbardziej użytecznym czynnikiem do rozważenia przy określaniu, czy stan powinien być leczony, czy nie. Według kliniki Cleveland (ang. Cleveland Clinic – amerykańskie akademickie centrum medyczne z siedzibą w Cleveland w stanie Ohio, USA), zaburzenia erekcji, które występują nawet w 20% przypadków, zwykle nie są postrzegane jako powód do niepokoju (z medycznego punktu widzenia). Z drugiej strony, gdy zaburzenia erekcji występują przez ponad 50 procent czasu, prawdopodobnie mogą istnieć fizyczne i / lub psychologiczne przyczyny problemu. Dlatego omawiając diagnozę zaburzeń erekcji, tak naprawdę należy ustalić, co jeszcze się dzieje. Kiedy istnieje fizyczna przyczyna zaburzeń erekcji, prawie zawsze ma to związek z krążeniem krwi lub układem nerwowym. Aby zrozumieć, dlaczego, warto wiedzieć, jak dochodzi do erekcji. Penis zawiera złożoną sieć naczyń krwionośnych (ciał jamistych), które są zorganizowane podobnie jak gąbka, z przestrzenią wokół każdego z nich, aby umożliwić jej rozszerzenie. Erekcja pojawia się, gdy stymulacja seksualna – dotyk fizyczny lub myśl erotyczna – powoduje, że mózg sygnalizuje rozluźnienie mięśni penisa. Dzięki temu więcej krwi napływa do penisa, wypełniając naczynia krwionośne i powodując sztywność i wzwód penisa. Zwykle krew pozostaje uwięziona w penisie przez błonę zwaną tunica albuginea, dopóki mężczyzna nie osiągnie orgazmu i nie dojdzie do wytrysku. Zwykle w przypadku zaburzeń erekcji dochodzi do załamania tego procesu, który może nastąpić w dowolnym momencie, z wielu powodów. Oto kilka typowych przyczyn i czynników ryzyka zaburzeń erekcji:

• Wiek – Badania pokazują, że generalnie mężczyźni doświadczają więcej problemów seksualnych z wiekiem. Na przykład badanie Massachusetts Male Aging Study z 1994 roku wykazało, że częstość występowania impotencji wzrasta z 5% do 15% wraz ze wzrostem wieku z 40 do 70 lat. Dobra wiadomość jest taka, że ​​zaburzenia erekcji i inne problemy seksualne nie wydają się być nieuniknione w miarę starzenia się mężczyzn. Często powodem tego, że starszy mężczyzna zaczyna mieć te problemy, jest to, że ma on również do czynienia z przewlekłą chorobą, która zwiększa ryzyko zaburzeń erekcji lub dlatego, że angażuje się w kontrolowane nawyki stylu życia, które narażają go na większe ryzyko. Innymi słowy, jest całkowicie możliwe, aby mężczyzna uniknął wielu potencjalnych przyczyn impotencji, dbając o swoje zdrowie fizyczne i psychiczne, gdy się starzeje.

• Leki i zabiegi, które mogą zakłócać przepływ krwi lub impulsy nerwowe do prącia – Według raportu Uniwersytetu Harvarda około 25% mężczyzn borykających się z zaburzeniami erekcji ma problemy z powodu przyjmowanych leków. W rzeczywistości zaburzenia erekcji są jednym z głównych powodów, dla których niektórzy mężczyźni przestają przyjmować leki z powodu takich chorób, jak wysokie ciśnienie krwi i depresja. Lista leków związanych z impotencją jest długa, a niektóre leki powodują zaburzenia erekcji częściej niż inne. Jeśli lek, który zażywasz, nie występuje na poniższej liście, ale zmagasz się z impotencją, skonsultuj się z lekarzem. Wśród leków i innych terapii zwiększających ryzyko impotencji są: Chemioterapie raka, takie jak: Myleran (busulfan) i Cytoxan (cyklofosfamid). Promieniowanie miednicy podczas leczenia raka, które może powodować urazy prowadzące do dysfunkcji. Leki na nadciśnienie, zwłaszcza diuretyki, takie jak: Microzide (hydrochlorotiazyd) i beta-blokery, takie jak: Inderal XL (propranolol). Leki na choroby psychiczne, w tym leki przeciwlękowe, takie jak: Paxil (paroksetyna); leki przeciwdepresyjne, takie jak: Zoloft (sertralina); i leki przeciw schizofrenii, takie jak: Seroquel (kwetiapina). Środki uspokajające, takie jak: Valium (diazepam). Leki hormonalne stosowane w leczeniu raka prostaty, takie jak: Eulexin (flutamid) i Lupron (leuprolid). Propecia (finasteryd), który jest stosowany w leczeniu przerostu prostaty, a także niektórych typów wypadania włosów u mężczyzn. Leczenie wrzodów, w tym antagonistów receptora histaminowego H2, takich jak: Tagamet (cymetydyna). Leki przeciwhistaminowe stosowane w leczeniu alergii, takie jak: Benadryl (difenhydramina) i Vistaril (hydroksyzyna). Antybiotyki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych skóry, takie jak: Nizoral (ketokonazol). Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak: Naprosyn (naproksen), gdy są często przyjmowane.

• Choroby, zwłaszcza te wpływające na krążenie lub układ nerwowy – Zaburzenia erekcji są częste u mężczyzn z cukrzycą typu 1 i 2. Badanie przeprowadzone w 2017 roku w medycynie diabetologicznej wykazało, że ponad połowa mężczyzn z cukrzycą ma zaburzenia erekcji. Powód: podwyższony poziom glukozy we krwi spowodowany cukrzycą uszkadza naczynia krwionośne i nerwy w całym ciele, w tym w penisie. Im dłużej mężczyzna choruje na cukrzycę, tym bardziej prawdopodobne jest, że rozwinie się u niego zaburzenia erekcji, zwłaszcza jeśli jego poziom glukozy we krwi nie jest dobrze kontrolowany. Mężczyzna z cukrzycą, który również pali, zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń erekcji. Choroby serca i cukrzyca są często ze sobą powiązane, ponieważ uszkodzenie tętnic wieńcowych jest również powikłaniem cukrzycy. Choroba wieńcowa może również sama wpływać na funkcje seksualne, ale zaburzenia erekcji są dziewięć razy bardziej prawdopodobne u mężczyzn cierpiących na chorobę wieńcową (ang. Coronary Artery Disease – CAD) i cukrzycę niż u mężczyzn, którzy chorują na cukrzycę bez dodatku CAD. Zaburzenia erekcji są tak powszechne zarówno w chorobie wieńcowej, jak i cukrzycy, że można je uznać za czynnik ryzyka lub wczesny marker obu. Mężczyzna z nowym zaburzeniem erekcji bez wyraźnego czynnika ryzyka powinien mieć podstawowe badanie serca. Biorąc pod uwagę, że erekcja zależy od odpowiedniego przepływu krwi do prącia, łatwo jest zobaczyć, jak jakikolwiek stan lub problem medyczny wpływający na serce i inne struktury układu sercowo-naczyniowego może mieć wpływ na erekcję. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienia). Chociaż naukowcy nie rozumieją dokładnie, w jaki sposób ten stan może prowadzić do zaburzeń erekcji, jedna z teorii głosi, że wysokie ciśnienie tętnicze w małych naczyniach prącia może powodować mikroskopijne łzy na ścianach naczyń. W procesie naprawy tych łez tętnice stają się grubsze i mniej zdolne do dostarczania potrzebnej krwi do gąbczastych, erekcyjnych tkanek prącia.

• Zmniejszona produkcja hormonów – Podwyższone ciśnienie w układzie krążenia wpływa na produkcję niektórych hormonów, w tym tych, które regulują popęd seksualny i odpowiedź na erekcję. Istnieją również dowody na to, że mężczyźni z wysokim ciśnieniem krwi mają mniejszą liczbę plemników i poziom testosteronu niż mężczyźni z prawidłowym ciśnieniem krwi, co z kolei może obniżyć odpowiedź hormonalną na stymulację seksualną.

• Niski poziom tlenku azotu – Niektóre badania wykazały, że z biegiem czasu mężczyźni z długotrwałym nadciśnieniem mogą wytwarzać mniej tego środka, co powoduje rozluźnienie naczyń krwionośnych (rozszerzenie). Zaburzenia erekcji mogą wystąpić, gdy nie ma wystarczającej ilości tlenku azotu, aby rozluźnić naczynia krwionośne prącia i pozwolić, aby krew wypełniła penisa.

• Wycieki żylne – aby utrzymać erekcję, krew musi zostać dostarczona do penisa i pozostać w nim. Niektóre badania sugerują, że mężczyźni z wysokim ciśnieniem krwi mogą mieć problemy z utrzymaniem erekcji, ponieważ zwiększone ciśnienie wypycha krew z tkanek prącia do erekcji do żył. W tej teorii „nacisk” na małe zastawki zamykające żyły są silniejsze niż opór żył, co oznacza, że ​​żyły nie mogą „zamknąć się” na tyle mocno, aby powstrzymać wypływ krwi z prącia.

• Warunki psychologiczne – Wiele problemów psychologicznych wiąże się z problemami z funkcjami seksualnymi u mężczyzn. Depresja, lęk, zespół stresu pourazowego (ang. post-traumatic stress disorder – PTSD), a nawet problemy z gniewem są związane z problemami z pożądaniem, erekcją i wytryskiem.

• Niski poziom testosteronu – Testosteron spada o 1% rocznie u mężczyzn po 30. roku życia. Normalny poziom testosteronu pomaga w utrzymaniu prawidłowych funkcji erekcji. Mężczyźni z zaburzeniami erekcji i niskim niedoborem testosteronu powinni być świadomi, że leki na zaburzenia erekcji (takie jak: syldenafil lub tadalafil) mogą być bardziej skuteczne w połączeniu z terapią testosteronem.

• Problemy z moczem i nerkami – wykazano, że mężczyźni z objawami ze strony układu moczowego częściej mają problemy z erekcją niż mężczyźni bez nich. Obejmuje to problemy, takie jak: nadreaktywny pęcherz, a także objawy ze strony dolnych dróg moczowych.

• Przewlekłe choroby neurologiczne – U mężczyzn z chorobą Parkinsona, epilepsją, udarem i stwardnieniem rozsianym obserwowano zwiększone wskaźniki zaburzeń erekcji i innych rodzajów zaburzeń seksualnych. Te stany mogą zakłócać sygnały nerwowe między mózgiem a prąciem.

• Obturacyjny bezdech senny (ang. Obstructive sleep apnea – OBS) – Według amerykańskiej fundacji National Sleep Foundation, badanie przeprowadzone w 2011 roku przez naukowców z Mt. Sinai Medical Center w Nowym Jorku odkryło, że mężczyźni z zaburzeniami erekcji byli ponad dwukrotnie bardziej narażeni na OBS niż mężczyźni bez zaburzeń erekcji.

• Czynniki związane ze stylem życia, takie jak – palenie, nadmierne picie, zażywanie narkotyków rekreacyjnych – Z biegiem czasu narkotyki rekreacyjne mogą powodować poważne uszkodzenia naczyń krwionośnych, powodując czasami trwałe zaburzenia erekcji. Należą do nich: Alkohol, Nikotyna z palenia i bezdymnego tytoniu, Amfetaminy, takie jak: deksedryna (dekstroamfetamina), Barbiturany, takie jak: fenobarbital, Kokaina, Marihuana, Metadon, Opiaty, takie jak: heroina i OxyContin.

• Nawet jazda na rowerze przez dłuższy czas na niektórych typach siodełek rowerowych – Podczas jazdy na rowerze znaczna część ciężaru mężczyzny spoczywa na kroczu – obszarze ciała, przez który przechodzą nerwy i naczynia krwionośne prącia – potencjalnie powodując uszkodzenie tych struktur. Chociaż jazda konna wiąże się z powiązanymi zaburzeniami erekcji, ta forma ćwiczeń jest bardziej zdrowa niż szkodliwa dla większości mężczyzn. Po pierwsze, większość badań, w których znaleziono związek między jazdą na rowerze a zaburzeniami erekcji, skupiała się na mężczyznach spędzających długie godziny na rowerze, takich jak: policjanci, którzy spędzają na jeździe nawet 24 godziny tygodniowo, oraz na tych, którzy jeżdżą na rowerze długie wycieczki amatorskie lub profesjonalne. Według badania Massachusetts Male Aging Study (MMAS), przeprowadzonego wśród ponad 1700 mężczyzn w wieku od 40 do 70 lat, „co najmniej trzy godziny jazdy na rowerze tygodniowo z większym prawdopodobieństwem powodują zablokowanie tętnic i ich długotrwałe uszkodzenie.” To więcej jazdy na rowerze niż przeciętny człowiek, ale warto pomyśleć o wynikach, jeśli jeździsz dłużej. Warto zauważyć, że MMSA ujawniło również, że mężczyźni, którzy jeździli na rowerze przez trzy lub mniej godzin w tygodniu, mieli mniejsze ryzyko wystąpienia zaburzeń erekcji, wskazując, że jazda na rowerze jako forma umiarkowanych ćwiczeń może pomóc w zapobieganiu zaburzeniom erekcji. Twoje siodełko również może mieć znaczenie. Istnieją siodełka, które mają otwór lub rowek pośrodku, w którym w przeciwnym razie spoczywałoby krocze, ale znaczna część tego obszaru nadal leży pod ciężarem ciała podczas ich używania. Badania wykazały, że siedziska bez nosa, które mają szerszy tył, na którym mogą spoczywać kości siedzące, mogą pomóc w zapobieganiu uszkodzeniom, drętwieniu krocza i problemom z erekcją.

Istnieje wiele powodów, dla których ważne jest leczenie zaburzeń erekcji. Seksualność odgrywa ważną rolę w spełnieniu relacji, budowaniu rodziny i ogólnym szczęściu. A możliwość osiągnięcia erekcji jest oczywiście niezbędna do orgazmu i wytrysku, które mają potencjalne korzyści zdrowotne. Na przykład, podczas orgazmu mężczyźni jak i kobiety doświadczają tzw. “przypływu substancji chemicznych” w mózgu, które przyczyniają się do: łagodzenia bólu, wywoływania snu, łagodzenia stresu i wywoływania dobrego samopoczucia i poczucia więzi. Badania sugerują możliwe powiązania między częstym wytryskiem a niższym ryzykiem raka prostaty. W jednym badaniu 32 000 mężczyzn, opublikowanym w 2016 roku w czasopiśmie European Urology: Mężczyźni, którzy wytryskują co najmniej 21 razy w miesiącu w wieku 20 lat, rzadziej zdiagnozowali raka prostaty niż ci, którzy wytryskują cztery do siedmiu razy w miesiącu. Mężczyźni, którzy częściej mieli wytrysk w wieku 40 lat, byli o 22 procent mniej narażeni na diagnozę raka prostaty. Ze względu na to, że przyczyny zaburzeń erekcji są tak zróżnicowane, nie można uogólniać, jak najlepiej je leczyć. To, co jest najbardziej skuteczne dla jednego mężczyzny, może nie być pomocne dla innego. Najczęściej dostępne opcje to:

• Zmiany stylu życia, takie jak rzucenie palenia, utrata wagi i więcej ćwiczeń.
• Leki doustne na receptę, takie jak inhibitory fosfodiesterazy-5, takie jak: Viagra (sildenafil).
• Leki do cewki moczowej (takie jak: alprostadyl).
• Wstrzyknięcie do ciał jamistych (np. Trimix).
• Pompy prącia lub implanty (protezy), które mogą mechanicznie wywołać erekcję.
• Badanie poziomu testosteronu i jeśli istnieje niski poziom testosteronu, można rozważyć odpowiednie leki, które mogą pomóc w leczeniu innych zaburzeń erekcji.
• Poradnictwo.

Z oczywistych powodów zaburzenia erekcji mogą być delikatnym tematem, z którym do niedawna mężczyźni częściej próbowali się ukrywać, niż sobie z nimi poradzić. Na szczęście głębsze zrozumienie różnych przyczyn zaburzeń erekcji doprowadziło do opracowania leków, terapii i innych metod leczenia, które mogą być bardziej zindywidualizowane i skuteczniejsze, czy bardziej otwartej dyskusji na temat rozwiązania problemu. Jeśli masz do czynienia z zaburzeniami erekcji, zrozum, że nie jesteś sam, a problem nie ma się czego wstydzić. Jest szansa, że ​​lekarz może dowiedzieć się, co się dzieje i opracować schemat leczenia, który przywróci twoje zdrowie seksualne.